We zijn er hoor...

Zaterdag om 9.30 uur vertrokken vanaf Schiphol met een overstap op Parijs. Dat vond ik even spannend aangezien ik maar een uurtje had. Zoals altijd maakte ik me daar natuurlijk weer heel druk over dus ik liep als een soort snelwandelkampioen door die lange gangen op Charles de Gaulle airport. 
Het was in principe allemaal perfect geregeld want op heel even snel mijn paspoort laten zien kon ik zo doorlopen.
Maar ja, je weet toch niet precies hoe lang je nog moet lopen, dus je komt toch met een hoofd als een biet bij de gate aan.
Daar stond Elena al op me te wachten en konden we eigenlijk vrijwel meteen het vliegtuig in.
Toen we in de rij stonden kwamen we er ineens achter dat we toch geen stoelen naast elkaar hadden (lijkt erop alsof die van mij gewijzigd was), dus ik zat op rij 22 en Elena op rij 12. Dat is niet zo gezellig natuurlijk.
Gelukkig was haar buurman zo aardig om met mij te ruilen en zaten we uiteindelijk toch naast elkaar.
Ik vond het best een lange zit, heb wel 3 films gekeken:
 - Along came Polly (dat is een oudje)
- Shotgun Wedding (met Jennifer Lopez)
- Ticket to paradise (met Julia Roberts en George Clooney)
De man voor me vond het wel een goed idee om bijna de hele vlucht met zijn stoel helemaal naar achteren te zitten, echt bloedirritant, maar ja.
We landden rond 00.10 uur op Mumbai Airport en rond 2.00 uur stonden we buiten na een eeuwigheid op Elena's koffer te hebben gewacht en we hadden wat struggles om geld te wisselen.
Gelukkig stonden daar twee mannen op ons te wachten van het hotel. In een heerlijke met air conditioning uitgeruste luxe auto werden we naar het hotel gebracht.
Superveel beveiliging vervolgens bij het hotel. We moesten zelf door een detectiepoortje en ook onze handtassen gingen door de scan. Daarna werden we nog vriendelijk verzocht in een hokje te gaan staan zodat een dame nog met zo'n apparaat langs ons lijf kon gaan.

Maar ook dat weer overleefd hahaha.
Daarna gauw naar onze kamers, want we waren inmiddels echt wel moe door de lange reis.
Nog even met het thuisfront ge-videobeld (is geen werkwoord maar ja), en toen lekker slapen.....